Autisme

Eigenlijk wilde ik een hele andere post maken, maar dat kan nog wel even wachten.
Ik heb nog even getwijfeld of ik dit wel moest delen met jullie, iets persoonlijks, of jullie daar wel op zitten te wachten. Ik heb tenslotte een 'woonblog' en niet een 'dit is mijn gezinblog'
Maar ik zat net de Vrouw (bijlage op vrijdag bij de Telegraaf) te lezen, een mooi interview met
Marion Pauw.
Ze is thrillerschrijfster, haar boek Daglicht is verfilmd met in de hoofdrol Angela Schijf en is vanaf 11 april in de bioscoop te zien.
Ik heb al eerder in interviews gelezen dat Marion een autistische zoon heeft.
Ik heb niet een maar twee autistische zonen.
In het interview werd haar deze vraag gesteld:

"Je hebt zelf een zoon met Asperger.
hoopte je met Daglicht meer begrip voor autisme te creeëren?"

Marion antwoordt daarop: "Ik heb met het boek laten zien dat iemand met autisme vaak niet in staat is om alle impulsen en signalen op de juiste manier te verwerken, waardoor de wereld nogal vijandig kan overkomen.
Sommigen keren in zichzelf, sluiten zichzelf af. Anderen worden juist weer agressief.
Ik hoopte dat mensen niet alleen meer begrip zouden krijgen voor autisme, maar ook voor de moeders van deze kinderen.
Ik heb vroeger veel kritiek gehad. Als bij mijn zoon de stoppen doorsloegen, was het commentaar niet van de lucht. Dan lag het aan mij, omdat ik niet streng genoeg was of weet ik veel wat verkeerd deed.
Mensen denken vaak dat kinderen maakbaar zijn. Dat als je maar de juiste knoppen indrukt,
ze volmaakte robotjes worden.
Ik heb me heel vaak machteloos en gefrustreerd gevoeld.
"Zie je niet hoe ik aan het worstelen ben?"dacht ik dan. "Zie je niet dat ik echt mijn uiterste best doe?"
Ik ben weleens in huilen uitgebarsten in de supermarkt, omdat mijn zoon op de grond lag te krijsen
en een wildvreemde man tegen me zei: "Nou, ik zou wel raad weten met zo'n kind!"
Nu is mijn zoon 14 en is het niet meer zo zwaar. Ik ken zijn gebruiksaanwijzing en heb zijn leven zodanig ingericht dat hij goed kan functioneren.
Hij heeft zijn plek gevonden, weet waar zijn struikelblokken liggen.
Kan aangeven wat hij wel en niet wil.
Als je hem zou zien, zou je hem een hele normale jongen vinden"

Ik vond het allemaal zooooo herkenbaar, de onzekerheid, het onbegrip van vreemden, maar ook van familie hoor. Ik dacht in het begin ook dat het aan mij lag. Ik kon geen goede moeder zijn, ik kon mijn kinderen niks leren, ik deed het opvoeden helemaal verkeerd.
De allereerste keer met mijn oudste kind naar de psychiatrische afdeling van het UMC, de lange gang er naar toe... vreselijk. Als je kind geboren wordt en alles zit erop en eraan en haalt een hoge apgar score, dan denk je echt:
Zo ik heb een gezond kind, ons kan  niks meer gebeuren. Niks bleek minder waar...
Dat ging allemaal door mij heen, tijdens die wandelgang naar de psychiatrische afdeling, je verwacht gewoon niet na de geboorte van je kind dat je ooit op die afdeling terecht gaat komen voor onderzoeken/
Nou en dan zit je daar in de wachtkamer, met je oudste kind van 4 jaar en wat doe je dan? Je gaat de andere ouders bekijken die ook zitten te wachten met hun kind. Die ouders waren ook gewoon mensen zoals jij en ik, daar zag ik niks raars aan, erg he dat ik zo dacht. Dat het normale mensen niet kon overkomen.
Als je kinderen krijgt verwacht je ook niet met psychiaters, psychologen, orthopedagogen, logopedisten, therapeuten, enz, enz, te maken te krijgen.
En dan komt de diagnose en het rouwproces, want dat is het, het is echt rouwen, je moet het verwerken en dat heeft tijd nodig.
Ik ben er 2 keer doorheen gegaan, want met mijn tweede begon het weer van voorafaan.
De oudste heeft klassiek autisme en ADD en de middelste klassiek autisme.
Je ziet niks aan ze, als je het niet zou weten, ze hebben knappe koppies, ik ben apetrots op ze!!

Tegenwoordig vallen alle bovenstaande stoornissen onder Autisme.
Nou leg dan maar eens aan een leek uit wat Autisme is.

Bij Autisme hebben mensen problemen op sociaal, psychisch en motorisch gebied.
Een autist heeft het moeilijk met sociale contacten. Meestal lukt het hem niet om ze te maken of hij ziet er het nut niet van in. Iemand met autisme is heel erg op zichzelf gericht.

Sommige mensen denken dat autisme alleen bij mensen voorkomt die zwakzinnig of laagbegaafd zijn. Dat is niet waar, autisme komt ook voor bij hoogbegaafde mensen.
Eigenlijk op elk niveau kun je autisten vinden, het IQ heeft er niks mee te maken.

Autisme komt voor bij 5 op de 10.000 mensen. Dan kun je nagaan dat er op de wereld ongeveer 3.000.000
autisten zijn en in Nederland 8.000 autisten leven en dan zijn er ook nog genoeg volwassenen die het hebben zonder dat ze het weten, vroeger was er veel minder over bekend. Dat geldt overigens ook voor ADHD er wordt steeds vaker bij volwassenen ADHD geconstateerd.

De kenmerken van autisme is een ellenlange lijst.
Voor elke autist is de combinatie van eigenschappen weer anders. Zet er 100 naast elkaar, ze zullen alle 100 verschillend zijn. Zo zijn mijn 2 zonen echt een dag en nacht verschil.
Autisme is iets, wat onafhankelijk is van karakter of persoonlijkheidseigenschappen.
Er bestaan ook sociale autisten, autisten die vooral aan anderen denken, verlegen autisten, spontane autisten enz. enz. Autisme komt bij allerlei verschillende mensen voor, met verschillende opleidingsniveaus, wel of niet getrouwd, wel of geen kinderen, wel of geen werk, wel of niet zelfstandig wonend.
Ook kunnen sommige eigenschappen zowel positief als negatief zijn, zowel een sterke als een zwakke kant.

Het is deze week De Week Van Autisme

Een lange post, ik hoop dat jullie het interessant vonden.

Liefs Monica