Kruk

Wij zijn met z'n vijven thuis en zitten allemaal graag op de bank.

De salontafel staat niet binnen handbereik, dus voor ons kopje koffie

of glaasje drinken staat er een krukje naast de bank.

Maar nu is het zo, degene die in de stoel zit gebruikt dat krukje

weer graag om zijn voeten op te leggen.

Ik heb m ook weleens nodig, als ik ergens niet bij kan.

Kortom, we maken altijd ruzie wie het krukje mag.

Al een tijdje dacht ik, ik moet er nog zo'n krukje bij hebben.

Het hoeft niet persé een schoonheid te zijn, want ik maak er wel wat van.

Nou zag ik vorige week in onze kringloopwinkel zo'n hele

lelijke ouderwetse houten barkruk staan, strak in de witte lakverf.

Ik stond er even naar te kijken en te overpeinzen,

zou dat een leuk ding kunnen worden?

Ik kan m afzagen op elke hoogte die ik wil, maar ik moet wel

al die verf eraf halen, heb ik daar wel zin in?

Hmmm, even nadenken nog, ik kijk morgen wel of ie er nog staat,

dan kan ik er nog een nachtje over slapen.

De volgende dag stond ie er nog, het ding kostte maar 5,50

voor de prijs hoefde ik het dus niet te laten.

Ik besloot m mee te nemen.

De kinderen keken met grote ogen, wat moet dit nu weer worden???

Nou vinden jullie dit nou geen knapperd?

Deze foto appte ik naar Carlo (dan is ie vast voorbereid) met het verzoek

dat ie hem morgen mee naar z'n werk moest nemen om m af te laten zagen.

Wij hebben geen goede zaag, dus ben ik er maar niet zelf aan begonnen.

De volgende avond was dit er van over.

Het ellendige afbijten kon beginnen, daar zag ik nog het meest tegenop.

Ik had voor ik m kocht wel eerst naar de onderkant gekeken,

naar de houtsoort, dus ik wist dat het goed zou komen.

Toen de meeste verf was verwijderd en na een grondige schuurbeurt

 met grof schuurpapier, zag ie er zo uit...

Hier en daar nog wel wat verfresten, maar dat vind ik juist leuk,

dus dat heb ik laten zitten.

Ik besloot om m alleen te behandelen met antiekwas.

De antiekwas heb ik met staalwol ingewreven.

Er is niks meer over van die lelijke witgelakte barkruk.

Best een leuk krukje geworden zo toch?

Nu staan er dus twee krukjes naast de bank en is hopelijk ons probleem opgelost.

Ik heb trouwens nog steeds mijn paastakken in de kruik staan,

maar ik vind ze leuk, dus laat ik het maar zo ;-)

In mijn vorige post over de vakantie wilde ik nog een lekker receptje

met jullie delen, dat heb ik vorig jaar ook gedaan.

Aangezien die post al zo lang was, doe ik dat nu maar.

In Frankrijk zie je bij de bakker vaak van die heerlijke kleine appeltaartjes,

genaamd tartelettes.

Ik maakte thuis een snelle versie met een bodem van bladerdeeg.

Ik heb ze al een paar keer gemaakt en ze zijn echt heerlijk!

Hier is het recept:

Oven voorverwarmen op 200 graden.

Rol per taartje een plakje bladerdeeg iets uit,

steek hieruit een cirkel van ongeveer 12 cm en maak met de vingers

een opstaand randje.

Meng een half pakje amandelspijs met slagroom tot een smeerbare brij.

Bestrijk iedere cirkel dik met het spijspapje.

Snijd een appel (golden delicious) in flinterdunne plakjes (met de kaasschaaf)

en beleg de deegcirkels dakpansgewijs met de appelplakjes.

Bestrooi het taartje met kristalsuiker en 1 tl. boter.

Bak de taartjes in ongeveer 25 minuten gaar.

Ik gebruik ronde vormpjes maar dat hoeft niet persé.

Ik hou van glimmende appeltjes, dus heb ik ze na het bakken

bestreken met warme abrikozenjam.

Gezellig zo hè, mijn twee krukjes, zo kun je nog eens wat kwijt ;-)

Wat zijn dit soort kringloopvondsten toch leuk hè?

Je moet er wel wat in zien, ik vind het zo leuk om van iets lelijks

weer iets moois te maken en het krukje staat nog stabiel ook, yeah!!!

Liefs Monica