dinsdag 26 november 2013

Een andere kamer



Ik heb een hele tijd zitten denken, hoe ik deze post zou gaan noemen.
Dit is een kamer die ik jullie nog niet eerder heb laten zien.
De ruimte waar je uitkomt als je de tweede trap naar boven neemt.
Deze tweede verdieping hebben wij bijna 9 jaar geleden 
op het huis laten bouwen, een dakopbouw dus.



Hier hebben de jongens hun slaapkamer, er is een washok met wastafel en dus deze ruimte.
Maar hoe noem je zo'n ruimte? Het is geen zolder (want dit heeft ook weer een plat dak)
De kinderen spelen hier, maar het ziet er niet echt uit als speelkamer 
(er is wel speelgoed hoor, dat laat ik straks wel zien).
Mijn was hangt hier te drogen en ik strijk hier.
De kinderen hebben hier een bureau (een simpel model van steigerhout)
waar ze met z'n drietjes aan kunnen zitten.
Deze kamer heeft openslaande deuren naar het dakterras.



Er staat een kast, waar heel lang servies in heeft gestaan.
Ik heb in het verleden oud Regout servies gespaard,
maar ik deed er niks meer mee en heb het goed kunnen verkopen.
De kast was blauw met een witte binnenkant en samen met dat servies,
was dat natuurlijk hartstikke truttig, maar omdat ie toch boven stond, liet ik het maar zo.
En toen was ik het helemaal zat, mijn potten die in de zomer buiten staan,
moesten een plekje hebben om te overwinteren en die konden mooi in die kast,
maar niet in de blauwe, een stoerder uiterlijk moest ie krijgen.
Ik koos voor kalkverf in de kleur Graphite.
Ik vind m heel gaaf geworden, wat is het toch een totaal andere kast geworden.
Deze kast en de kast op de jongensslaapkamer zijn, vlak na de bouw, met een kraan,
over het huis getakeld en via de openslaande deuren (op het dakterras) het huis in getild.

De muren zijn geverfd met kalkverf in de kleur Sculptura van Carte Colori.
Het is echt een hele andere kamer geworden zo.
Wat kalkverf doet met een ruimte is ongelooflijk.
Eindelijk past deze kamer bij de rest van het huis.


Hier kun je het trappengat zien, ik heb ervoor gekozen om het open te laten
en er geen muur om te laten bouwen, ik hou van ruimtelijk, anders wordt het mij al snel te hokkerig.
Wij hebben twee open trappen boven elkaar en kunnen door het hele huis met elkaar praten.
De deur links is van het washok en de rechtse deur van de kamer van de jongens.


In het washok hebben ze ook hun eigen wastafel.


























Stopcontacten, plinten en verwarming, heb ik allemaal meegeschilderd.
Nu valt de verwarming veel minder op, ik vond het altijd zo'n lelijk gezicht die witte verwarming.
Beneden heb ik ze nergens meer, die hebben we al een hele tijd geleden 
laten vervangen door mooiere exemplaren
en een convectorput in de uitbouw..







Spiegels heb ik jaren geleden bij RM gekocht en waren wit,
veel te romantisch, ik heb ze onderlaatst grijs geverfd en nu vind ik ze weer helemaal leuk.
Heel sfeervol met de kaarsen aan.
Het paard (uit Brugge) heb ik even uit de gang geleend,
er komt wat anders, maar dat is nog niet af, al staat het paard hier ook erg leuk!!


Nou kijk, nu kunnen jullie zien dat hier ook gespeeld wordt,
al staat dat kasteel eerder gigantisch in de weg, dan dat mn dochter er mee speelt :-(


Dit keukentje en tafeltje met theeservies, daar spelen de kinderen dan wel weer veel mee.

Ik ben nog niet klaar met deze kamer, een muur moet nog geverfd worden.


De muur die langs de trap naar beneden loopt moet nog.
Maar eerst ga ik de trap verven, een heel karwei met al die spijlen,
de aftimmering en de treden.
De verf staat al heel lang hier in huis.



Liefs Monica

zondag 17 november 2013

Cozy



Monica does not mind dark days when the house is cozy...
schreef de Amerikaanse Mimi over mij, op haar blog over ons huis een tijdje geleden.

Cozy: gezellig, huiselijk, knus, behaaglijk.

Dat klopt wat ze schreef, want inderdaad vind ik donkere dagen niet erg,
omdat ik dan ons huis het allergezelligst vind.
Lampen aan, verwarming aan, kaarsen aan
en wil ik het nog coziër (dat is natuurlijk geen juist woord, maar staat wel grappig)
dan steek ik ook nog de haard aan (uiteraard gaat dan wel die verwarming uit natuurlijk ;-))
 Helemaal cozy en ik geniet!!
De waxines zijn hier niet aan te slepen, ik koop 2 zakken à 100 stuks in de week.
Ze branden door het hele huis, zelfs in het toilet.


Dit is trouwens een mooie oude waterkruik die ik vorige week heb gekocht
tijdens de open dagen bij De Potstal.
Een supermooie winkel en ook het woonhuis, waar je tijdens de open dagen
mocht kijken, is echt prachtig.
Het houten kralenkoord kocht ik afgelopen zomer in Brugge.



De houten bak is weer zo'n gelukstreffer van de kringloopwinkel.
Voor maar 6 euro liet ik die natuurlijk niet staan.
Ik vind m hartstikke leuk met dat oortje eraan.
Er stond eerst iets anders in, maar toen ik thuiskwam met die waterkruik,
(waar ga ik dat in vredesnaam weer neerzetten???)
zag ik de houten bak en dacht, jaaaa daar dus in!!!


Op de oude ronde koffer liggen deze twee kleine maskertjes, die ik uit Venetië meenam.
Er zit een oud plakbiljet op de koffer waar Venezia op staat,
dus dat matcht wel weer leuk zo met elkaar.


De twee oude kruiken die ook op de sidetable staan.


En mijn mooie stenen bemoste poer, waar ik nog steeds heel blij mee ben.
Als ik thuis ben, brandt er altijd een waxinelichtje in, dat staat zo leuk.


De houten eend (uit Brugge) is verhuisd van de sidetable naar de keuken,
omdat ie plaats moest maken voor die houten bak met de waterkruik.
Eigenlijk komt ie hier ook veel beter uit, vind ik zelf.
Prima plekje op de oude radiator onder de koperen pannetjes.
Ik hou wel van een beetje koper in huis,
 niet teveel, maar subtiel, het staat wel warm.


Zie ook hier op deze foto, een koperen koeienbel,
 met bovenop de kast een koperen brandertje.
Eigenlijk hoort bovenin
van die aromatische olie en dan daaronder een kaarsje,
maar ik doe altijd een waxinelichtje in het bovenste schaaltje,
dan verlicht dat het koperen bordje en dat is een mooi gezicht als het donker is.
Samen met het bekende bewerkte vaasje komt alles van de kringloopwinkel.


Kransje van rozenbottels is toch wel mooi ingedroogd,
het is toch alweer een aantal weken geleden dat ik die gemaakt heb.


Deze egelvis heb ik in Venetië gekocht.
Toen we naar huis gingen en we op het busstation stonden,
zag ik ze liggen in een grote bak buiten bij een souvenirwinkel.
Gelukkig zat er een koordje aan om m op te tillen,
want geloof me, die stekels zijn heel hard en heel scherp,
het doet echt pijn aan je handen.

De meneer van de winkel verpakte hem voor me in dik krantenpapier 
en toen moest ie dus nog mee het vliegtuig in, in de handbagage.
Wij zetten onze tas netjes in een hoekje van de bagageruimte
en dan maar hopen dat niemand ging proppen met hun bagage,
ik was echt bang dat ie stuk zou gaan.
Ik heb de hele tijd de tas angstvallig in de gaten gehouden,
ik kon toch moeilijk zeggen:
"Meneer, doet u een beetje voorzichtig met mijn tas, want er zit een vis in"
Dat komt best een beetje vreemd over he ;-)
Toen we weer in Amsterdam waren, heb ik meteen gekeken,
maar gelukkig had ie de terugreis overleefd.
Ik heb thuis wel de lelijke wiebeloogjes eraf gehaald, die eropgeplakt zaten.
Liever geen ogen dan van die lelijke nepogen.


Ik dacht altijd dat dit kogelvissen waren, maar toen ik op internet keek,
kwam ik erachter dat dit een egelvis is.
Ze worden wel vaak verward met kogelvissen,
maar die dragen geen stekels op hun huid.

Egelvissen kunnen hun stekels laten bewegen
en hebben een sterke bek, waarmee zij hun prooi kunnen vermorzelen.
Egelvissen kunnen net als kogelvissen hun lichaam opblazen
door water of lucht in te slikken, waardoor zij tot een bal opzwellen.
Hun sterk toegenomen volume en scherpe stekels
beschermt hen tegen aanvallen van roofvissen.
Gewoonlijk liggen de stekels plat tegen het lichaam,
bij gevaar worden ze dus opgericht.
Voor consumptie zijn ze niet geliefd.
Gedroogde en opgeblazen exemplaren worden verkocht als souvenir.

Op Youtube vond ik een kort filmpje waar heel mooi te zien is,
hoe de vis van een opgeblazen toestand weer normaal wordt.
Apart visje he? Hij zou in je grote teen bijten brrrrr ;-)


Zijn er trouwens nog veel dames naar de sfeerdagen van Seizoen&Stijl geweest?
Ik kon helaas niet, ik was erg druk de afgelopen dagen.
Toch ben ik tussendoor al begonnen met het verven van de bovenverdieping
De balkonkamer staat voor de helft in de kalkverf.


Klein glimpje van de kleur op de wand,
het is Sculptura van Carte Colori en ik vind het heel mooi geworden.
Volgende week zal ik het laten zien, als de kast ook geverfd is,
daar ga ik een dezer dagen aan beginnen.


Veel mooie woonwinkels houden deze periode sfeerdagen.
Ik heb nog twee leuke adressen voor jullie, die zeker een bezoekje waard zijn.

De Stamkamer in Lienden houdt 28,29 en 30 november open huis.
http://www.destamkamer.nl/

En bij Sober&Sjiek in Rhoon worden ook op 28,29 en 30 november
de wintersfeerdagen gehouden.
http://soberensjiek.nl/
https://www.facebook.com/soberensjiek



Bij Sober&Sjiek was ik vorig jaar voor 't eerst (voor mij ook niet echt naast de deur)
maar het is echt een hele mooie winkel waar je veel inspiratie op kunt doen.
Ik wil graag naar beide winkels, nou ik kijk wel hoe ik dat ga doen!!

Ik vond het wel leuk om deze adressen te melden in deze cozy post,
want cozy zijn ze zeker!!



Ik wens jullie allemaal een cozy zondag!!!!!

Liefs Monica

vrijdag 8 november 2013

Ons hotel en dankwoord aan Carte Colori


Mijn laatste post over onze fantstische gewonnen stedentrip naar Venetië.
Het prachtige hotel Palazzo Abadessa http://www.abadessa.com/
ligt in de wijk Cannaregio (ook een heel leuk winkelgebied trouwens)
Het hotel is gevestigd in een 16e eeuwse voormalige dogenresidentie
met uitzicht op de gracht van Santa Sofia.



De entree aan de zijkant van het hotel en een stukje van de prachtige tuin.


Het hotel telt 15 kamers en is geheel ingericht met antieke meubels,
lampen van Muranoglas en Perzische tapijten.


Wat een ontvangst met een fles heerlijke Prosecco.
Lekkere zachte dikke badjassen en sloffen lagen voor ons klaar.




De kamers in het hotel zijn ook voorzien van origineel 18e eeuws meubilair
en zijden stof tegen de wanden.


Dit zag ik als ik recht uit het raam keek.


Dit als ik naar links keek...


... en dit als ik naar rechts keek.


Foto van de gang op de eerste verdieping.


Foto van de ontbijtzaal, waar we heerlijk hebben ontbeten,
met klassieke muziek op de achtergrond.
Zo fijn om op deze manier je dag te beginnen,
ik ben natuurlijk helemaal niet gewend om zo ontspannen te ontbijten
(met 3 kinderen, die normaal nogal aanwezig zijn ;-))


Het ontbijt was heerlijk en koffie of thee werd aan tafel geserveerd.


De andere kant van het hotel (waar ook de entree zit) heeft een prachtige binnentuin.
Als het mooi weer is, kun je natuurlijk heerlijk in de tuin ontbijten.



Ik heb genoten van het prachtige hotel, 
 het is net of je in een museum logeert, de mensen die er werken zijn ontzettend aardig
en spreken heel goed engels.

Wat heb ik toch genoten van deze prachtige inspirerende stad.
Het is een stad waar iedereen veel van zou kunnen leren.
Venetië is veel meer dan alleen het San Marcoplein.
Je moet het zien als een heleboel kleine eilandjes,
die met bruggetjes over de waterstraten verbonden zijn,
daardoorheen stroomt het Canal Grande.

De stad is verdeeld in zes wijken
Cannaregio, Santa Croce, San Polo, Dorsoduro, San Marco en Castello.
De eilanden in de lagune ( waaronder Murano, Burano en San Michele,
waar ik ben geweest) vormen een zevende buurt.

De stad telt meer dan 150 oude kerken, tientallen oude pleinen 
en honderden monumentale palazzi.
De gebouwen in Venetië zijn tussen de 100 en 1000 jaar oud.

Het echte Venetië ligt niet op het San Marcoplein,
je moet het zelf ontdekken in de achteraf straatjes,
waar je ineens heel Venetië voor jezelf kunt hebben, doe dat ook, ga op ontdekkingstocht!!
Wat mij echt opviel was de stilte, je hoort echt niets, zo apart.

Hou je van winkelen, dan zit je ook goed.
In Venetië hoort winkelen er gewoon bij, in alle wijken vind je leuke winkelgebieden.
Omdat de stad zo kleinschalig is, zijn er nog steeds veel winkels
met onverwachte produkten.
Ten westen van het San Marcoplein, vind je prachtige modezaken
met couture en designmerken.
In andere wijken vind je genoeg winkels met wat meer ' normale' prijzen.
Ik heb ook veel leuke zaken met kindermode gezien, zo leuk.
Winkels met de mooiste schoenen en de prachtigste tassen.
Ik ben nu echt voor de souveniers gegaan,
maar ik wil de volgende keer ook eens fijn een middagje gaan shoppen.

In Venetië wonen vraagt offers: geen auto bij de hand, geen disco´s,
sjouwen met boodschappen of kinderwagen over oneffen bruggetjes
en smalle steile trappen ( voor mensen die slecht ter been zijn, geen aanrader)
wonen in een onpraktische woning.
Voor lang niet iedereen is er werk of een huis en veel jongeren trekken naar het vasteland,
omdat ze toch een auto voor de deur willen.
Woningen zijn voor de Venetianen schaars en duur.
Steenrijke Japanners, Amerikanen en Italianen kopen appartementen op,
waar ze mischien maar een paar weken per jaar wonen.
Tussen 1966 en 2006 is het aantal inwoners gehalveerd tot 62.000.
Per dag krijgt Venetië gemiddeld bijna zijn eigen inwonertal op bezoek,
in de vorm van toeristen.


De golfslag van de gemotoriseerde scheepvaart, blijft een ramp voor de fundering
van de oude palazzi.
Alles gaat hier via het water, o.a. de bevoorrading van winkels, hotels en restaurant,
het ophalen van vuilnis,
ook de nooddiensten, zoals ambulanceboten, politieboten en brandweerboten,
alles gaat via het water.
Er is een maximale snelheid ingesteld om hopelijk de schade in te dammen.
7km/uur voor priveboten en 11 km/uur voor de waterbussen op het Canal Grande.
Op smallere kanalen geldt zelfs een maximale snelheid van 5km/uur.
Op de lagune mag 20km/uur.
Alleen de nooddiensten mogen de maximale snelheid negeren.
Als je dan ineens zo´n ambulanceboot met loeiende sirenes voorbij ziet razen,
trekt dat uiteraard veel aandacht.



Bovenstaande foto nam ik in een winkel in de buurt van San Marco,
een winkel met verfprodukten en prachtige kleurpigmenten in de etalage.

Ik vind het echt geen wonder dat Carte Colori in deze stad 
de meeste inspiratie vindt voor hun produkten.
Dat hier de liefde voor kalkverf, de kleuren en Venetiaans stucwerk is ontstaan.
De basis, voor de kalkverven van Carte Colori, wordt op traditionele wijze in Italië geproduceerd.
Carte Colori gebruikt als bindmiddel marmerpoeder
en niet een synthetisch bindmiddel zoals bij andere kalkverven het geval is.

Ik vertelde in mijn vorige post al over het stucco in het dogenpaleis
en ook dat het overal in Venetië terug te vinden is.



Kijk goed naar de muren in de bovenstaande trappenhuizen... prachtige wandafwerking.




... en naar het prachtige stucwerk op de pallazi.

Carte Colori ontwikkelde Coristil,
waarmee wij hier ook zulke prachtige muren kunnen maken.
Ik heb een mooi instruciefilmpje over het aanbrengen van Coristil.


Coristil wordt kant en klaar geleverd en is verkrijgbaar in alle Carte Colori kleuren.


Carte Colori blijft constant in ontwikkeling, ook met de kalkverf.
Momenteel wordt er druk gewerkt aan een nieuwe kleurenkaart Vintage Ashes.
In samenwerking met De Violier http://www.deviolier.com/deviolier/home
Een kaart met prachtige nieuwe kleuren gebaseerd op de natuur.
Ik vind de kleuren echt mooi!!



Ik ben enorm dankbaar dat ik deze fantastische prijs gewonnen heb.
Wij hebben zo genoten van de dagen en van het prachtige hotel.

Ik las in een boekje een mooie zin..
Wie Venetië echt leert kennen, wil vooral terugkomen.

En dat klopt!!!


Henri en Meta, heel, heel, heel erg bedankt voor deze prachtige prijs,
wat ben ik toch een geluksvogel!!
Ik ben helemaal verliefd geworden op deze stad!!

Voor mijn volgers heb ik nog een mooi achter-de-schermen-filmpje
van meneer en mevrouw Carte Colori over hun prachtige merk!!


Liefs Monica