Het is bijna september, de zomer loopt ten einde.
De vakantie ligt alweer een tijdje achter ons.
Wij vierden onze vakantie aan de noordkust van Bretagne en wat was het mooi!
Prachtige dorpen en vissershavens, middeleeuwse steden,
stranden tussen ruige rotsen,
prachtige luchten (lees: heel veel wolken) en heerlijk eten.
Bretagne is het land van de crêpes en de galettes,
je ziet echt overal crêperies.
Ook kun je overal cider kopen, langs de wegen zie je veel
ciderboerderijen waar je kunt proeven en kopen.
Bier en wijn zijn een stuk minder populair hier,
alleen in het zuiden van Bretagne worden druiven geteeld.
Restaurants bieden wijnen aan van andere Franse producenten.
Wij hebben veel gedaan,
ik wil jullie graag wat foto's laten zien.
Ville Close St-Malo
Een geheel ommuurde oude piratenstad met aan drie zijden oceaan.
Deze foto is genomen vanaf Dinard (deze plaats bezochten wij een paar dagen later)
Vanaf Dinard heb je een schitterend uitzicht op St-Malo.
Wij bezochten St-Malo s'avonds.
We hebben daar heerlijk gewandeld en gegeten.
Dinard, een badplaats uit de belle époque.
Hier kun je heerlijk langs de rotsen wandelen.
Le Mont-St. Michel, de beroemde kloosterberg voor de Normandische kust.
Voor mij is het 28 jaar geleden dat ik er voor het laatst was.
Ik wilde hier persé weer gaan kijken.
Mega toeristisch, maar eigenlijk een verplichte
bezienswaardigheid in Bretagne.
Ik vind het nog steeds heel mooi.
Dinan, een prachtige stad met vakwerkhuizen
en steile straten.
De 70 m hoge Cap Fréhel biedt een prachtige aanblik
van rotsen en branding.
Wij waren hier tegen de avond en het was heerlijk rustig.
De lucht was net zo ruig als de imposante kliffen.
Een prachtig stukje natuur, een geweldig uitzicht,
echt een plek om je gedachten helemaal te laten gaan.
Tja, en dan ben je in Bretagne,
je ziet overal aangegeven waar en wanneer er
vide greniers en brocante markten worden gehouden,
maar je weet dat het voor je kinderen echt een straf is als ze mee moeten
(mama waarom wil jij altijd naar oude spullen kijken,
wij vinden dat stom).
Ik dacht, een heel klein marktje dan, een half uurtje... moet lukken toch, toch?
De dag dat we Dinard gingen bezoeken,
zei ik tegen Carlo: " Zal ik een keer rijden?"
Dat vond ie goed en ik nam een binnendoor route.
Ik had natuurlijk allang uitgezocht dat ik eerst langs Lancieux wilde.
Daar was die dag een brocante marktje op het kerkpleintje,
maar dat zei ik natuurlijk niet.
Dus we kwamen met de auto langs dat pleintje en ik zei:
" Hee, kijk eens wat een leuk marktje, wat toevallig dat ik hier langs kom,
we stoppen even hoor, want ik wil wel even kijken"
De kinderen protesteerden en Carlo zuchtte: " Ja, echt toevallig Moon".
Dit soort spulletjes vind ik het leukste om tussen te snuffelen.
Veel tijd kreeg ik niet, want de kinderen begonnen met elkaar te klieren.
Oké, nog heel even, echt waar, dan gaan we echt!
Mijn oog was ondertussen al gevallen op deze twee Franse kruikjes.
Daar heb ik er eigenlijk al genoeg van, maar kon ze toch niet weerstaan.
Ik pakte de kruikjes en tegelijk ook die koeienhoorn,
daar heb ik er ook eigenlijk al meer dan genoeg van, maar ach.
Ik vroeg de man wat ie hebben wilde en ging daar flink onder zitten,
we waren er al snel uit en ik kon deze drie voor een leuk prijsje meenemen.
Nou, dat ging makkelijk, dacht ik nog.
Ik nam de spullen in mijn armen en liep snel naar de auto,
met drie, inmiddels met elkaar, knokkende kinderen achter me aan.
Carlo stond al bij de auto, hij was er ook wel een beetje klaar mee.
Ik denk dat die man daarom dacht, neem het alsjeblieft mee voor dat geld,
als jullie maar heel snel weer doorlopen, voor straks mijn hele tafel
met handel omvalt.
Ik heb het ze de rest van de vakantie maar niet meer aangedaan ;-)
De koeienhoorn heb ik thuis in mijn couscous schaal gelegd.
Grappig is dat toch, haalde ik een tijdje geleden de hoorns uit de schaal
omdat ik vond dat er veel te veel in lag,
(die hoorns staan nu op een statief)
dan ga ik er nu weer spullen bijleggen.
Het schedeltje is er ook bijgekomen.
de schaal ligt nu dus weer vol, maar ik vind de kleuren zo mooi samen.
De kruikjes staan in mijn kast boven, bij mijn andere verzameling kruikjes.
Het lijkt nu heel lang geleden dat we in Frankrijk waren.
De kinderen hebben hun eerste schoolweek er alweer opzitten.
De sportclubjes zijn ook allemaal weer begonnen.
Ik moet zeggen dat dat heel snel went.
Eigenlijk heb ik best zin in het najaar, lekker weer in huis rommelen,
lekker weer bloggen!!
Liefs Monica