maandag 28 oktober 2013

Dag 2 in Venetië; Murano, Burano en San Michele.



Onze tweede dag hebben wij besteed aan het verkennen van de eilanden in de Lagune.
Een tochtje naar deze eilanden vormt een welkome afwisseling na de drukte van de stad.


Wachten op de vaporetto bij Fondamente Nuove
op de noordelijke kade van Venetië.
Vanaf ons hotel was dit maar 10 minuutjes lopen.
Achter mij kun je San Michele (het dodeneiland) al zien liggen.


Foto van onderweg, ik kan niet meer terugvinden wat het grote imposante gebouw is,
maar het was prachtig.

San Michele en Murano zijn duidelijk te zien vanaf deze kade.


San Michele


Wij vaarden eerst naar Murano.
Murano ligt op 1,5 km. van Venetië en is het grootste eiland in de lagune.


Murano is bekend om het glas.
Tegen het eind van de 13de eeuw begon het eiland zich te specialiseren in de glazenierskunst.
In 1291 werden alle Venetiaanse glasblazers uitgenodigd zich op Murano te vestigen.
Dit gebeurde uit veiligheidsoverwegingen, men was bang voor brand,
die in Venetië met zijn houten huizen rampzalige gevolgen zou kunnen hebben.

Historisch gezien heeft Murano zijn voorspoed geheel te danken aan glas.
Enkele fabrieken op het eiland zijn verlaten,
maar er wordt nog altijd in grote hoeveelheden aan glas geproduceerd.
Hoewel er veel kitsch in omloop is (soms geïmporteerd uit het verre oosten)
verkoopt men ook mooi glaswerk.


Overal op het eiland vind je dit soort winkels.

Wij besloten eerst even lekker te gaan wandelen en de omgeving te verkennen.


Voor mij altijd absoluut een fotomoment, zo'n waslijn.


Even een heerlijke cappuccino nuttigen, daar waren we wel aan toe.


Boten liggen hier naast elkaar afgemeerd aan de oevers.


Natuurlijk bezochten wij ook een glasblazerij met winkel.




Demonstratie van een glasblazer.
Geweldig om te zien hoe deze man met een ijzeren staaf
een 'klodder' gesmolten glas (van 1000 graden celsius) uit de oven haalt
en binnen no time omtovert in een perfect paard.


We wandelen weer verder, het is hier zo mooi en zo rustig!


Basilica dei Santi Maria e Donato.
Met een hoge klokkentoren en rijk versierd apsisgedeelte, 12de eeuw.
Het mooiste gebouw van het eiland.


Tijd om door te varen naar het volgende eiland Burano.
De bloei van Burano begon in de 16de eeuw, toen Burano het centrum werd van de kantproduktie.
Het eiland ligt in de noordelijke uithoek van de lagune, op ongeveer 9 km van venetië.
Burano valt pas sinds 1923 onder Venetië.
De scheve klokkentoren van de kerk San Martino op het eiland is al van verre te zien.





Op dit eiland vind je geen imposante paleizen, maar een uniform geheel 
van huizen die allemaal even hoog zijn en in vrolijke kleuren zijn geschilderd.


Het schijnt dat het vroeger de taak van de vrouwen was de diep rode, fel groene 
of intens blauwe kleur van de huizen te onderhouden.
De mannen waren op zee, de stralende kleuren maakten de vissers mogelijk,
hun huis al van verre te herkennen.



Burano is beroemd om zijn kantwerk, een kunst die van moeder op dochter overgaat.
Tegenwoordig zijn er nog maar weinig vrouwen die zich bezighouden 
met de vervaardiging van kant.
Het maken van een ooit zo gewild produkt vergt veel geduld en vaardigheid.
Kant was ooit het symbool voor hoge sociale status.
Tegenwoordig is het echte kant van Burano een luxe.
Een tafelkleed kost tien handwerkers drie jaar werk,
wat de extreem hoge prijzen verklaart.
De laatste kantwerkers, die nog volgens de oude traditie werken,
denken dat hun kunst met hen zal sterven.


Er wordt nog steeds veel kant en linnen verkocht.
Het meeste wordt tegenwoordig geïmporteerd uit het verre oosten.


Verder zijn er op het eiland veel trattoria's met terrasjes waar je verse vis kan eten.


Burano is een prachtig eiland, ik had het niet willen missen.



We varen weer terug, om onderweg nog een stop te maken op het eiland San Michele.


San Michele, het met cipressen begroeide en door hoge terracottamuren
omgeven dodeneiland ligt tegenover Fondamente Nuove.




In 1826 werd op San Michele het kerkhof van Venetië aangelegd,
omdat onder Napoleon was bepaald dat de doden om hygiënische redenen,
ver van de levenden moesten worden begraven.
De begraafplaats zelf beslaat bijna het hele eiland.
Sommige graven zijn verwaarloosd,
maar de meeste zijn goed onderhouden en voorzien van bloemen.
Tegenwoordig wordt er niet meer begraven op het dodeneiland,
waar geen grafzerk meer bij kan, maar op het vasteland.








Ontzettend toevallig dat ik hier een foto heb genomen, die ik 2 posten terug heb geplaatst,
uit het boek 'Venice city of haunting dreams' 
Het kwam me al zo bekend voor, het eiland is heel groot, dus ik vind dit wel bijzonder.




Ik vond het heel indrukwekkend, echt heel mooi.
Carlo niet, die vond het daar niet prettig en werd steeds onrustiger.
We zijn dus weer teruggelopen, maar ik had hier wel wat langer willen blijven.
Toen we weer bij de aanlegsteiger waren, zag ik pas dat je hier geen foto's mocht maken.
Eigenlijk ook wel logisch, want het is natuurlijk niet echt respectvol.
Er liepen genoeg toezichthouders en die hebben mij die foto's zien maken,
maar zeiden er niks van, wel meer mensen deden dat.
Ik heb nog wel even getwijfeld om ze te plaatsten, maar ik wil er toch een paar laten zien.

We vaarden terug naar de overkant Fondamente Nuove en liepen terug naar ons hotel.
Uuh... hoe zijn we ook alweer gelopen op de heenweg?
Natuurlijk verdwaalden we weer in de smalle steegjes,
maar uiteindelijk toch gevonden.
We hebben ons opgefrist om daarna naar de joodse wijk het Ghetto te gaan.


Prachtig de Rialtobrug in de avond, op die brug zijn ook allemaal leuke winkeltjes,
daar zijn we de eerste avond ook nog overheen gelopen.


Nog een mooie foto van een  palazzo, genomen vanaf de vaporetto.


Het Ghetto..

In 1516 besloot de Raad van Tien dat alle Joden in Venetië op een eilandje in Cannaregio moesten wonen.
Christelijke bewakers hielden toezicht op de enige twee toegangspoorten,
Het gebied werd het Ghetto genoemd.
Overdag mochten de Joden het Ghetto uit,
maar ze moesten altijd herkenningstekens en hoofdbedekking dragen.
Pas in 1866 werden alle beperkingen opgeheven.
Van de huidige 500 Joden in Venetië, wonen er slechts 33 in het Ghetto.
De wijk heeft zijn authentieke karakter nog niet verloren.
Er zijn koosjere winkels, een Joodse bakker, een Joodse bibliotheek en twee synagogen.
Ik had deze wijk graag willen bekijken, maar het was avond en natuurlijk donker,
ook begon het vreselijk te regenen.

We hebben heerlijk gegeten bij Gam Gam kosher restaurant
gelegen aan de hoofdingang van het Ghetto.


Bovenste foto van internet.





Heerlijke Israëlische appetizers met falafel.



Het hoofdgerecht was ook heerlijk.
Echt zo lekker gegeten daar en heel betaalbaar, ontzettend vriendelijk personeel.

Wat een fantastische, maar ook vermoeiende dag was dit.
De volgende en tevens laatste dag zijn we naar San Marco gegaan.
We hebben daar de Basiliek, de Campanile en het Dogenpaleis bezocht.
Daarover gaat uiteraard mijn volgende post.


Liefs Monica

vrijdag 25 oktober 2013

Dag 1 in Venetië



Afgelopen zaterdag was het zover.
Wij gingen heerlijk voor 3 dagen naar Venetië!!
In ongeveer 1,5 uur vlogen wij naar de luchthaven van Treviso.
Onderweg een prachtig uitzicht vanuit het vliegtuig.


Mooi om te zien hè? De besneeuwde bergtoppen van de Alpen.

Vanaf Treviso is het 45 minuten rijden met de bus naar Venetië (30 km).
De bus rijdt tot het busstation Piazzale Roma, aan het begin van de Canal Grande.
Daar kochten wij een 3 dagen-abonnement voor de vaporetto ( = watertaxi )
Daarmee kun je die 3 dagen overal onbeperkt naartoe varen.


Venetië wordt beschouwd als een van de mooiste 
en meest uitzonderlijke steden ter wereld.
Venetië ligt op het water en je hebt de indruk overal door water omgeven te zijn.
In werkelijkheid zijn de huizen en kerken op honderden kleine eilandjes gebouwd,
die door duizenden in de zeebodem geslagen heipalen zijn verstevigd.
Deze eilandjes zijn omgeven door kanalen die overeenkomen met onze straten,
waarop allerlei soorten boten voortglijden.
De stad is uiteraard geheel autovrij.


De stad Venetië is uit het niets geboren.
Op de plaats waar de stad ontstond was enkel water en klei.
Mensen hebben al het materiaal erheen moeten transporteren om zo de stad te kunnen bouwen.
Van het hout voor de fundamenten van de palafitte ( paalwerken )
tot de stenen en het marmer voor de bestrating, huizen en paleizen.
Van ijzer voor de wapens tot zoet water om te drinken.


Je kunt je wel voorstellen dat handenarbeid een grote rol heeft gespeeld
bij de opbouw van de stad
Het talent van de handwerkman was soms zo ontwikkeld
dat de produkten van zijn werkplaats direct herkenbaar waren.
Denk hierbij bijvoorbeeld aan de architect die ook steenhouwer en smid was,
of aan een schilder die tevens stucadoor en wever was.
Hiervan bestaan vele bekende voorbeelden.
Andrea Palladio (beroemd architect) bouwde zowel kerken en paleizen,
maar hield zich bovendien bezig met het houtsnijwerk.
Titiaan, Tintoretto en Veronese (beroemde schilders),
waren ook makers van mozaïek en wandtapijten.


Het Canal Grande is de belangrijkste waterweg van Venetië.
Het kanaal doorkruist de stad over een lengte van bijna 4 kilometer
en vormt een grote omgekeerde S tussen het station en het havenbekken van San Marco.
Hemelsbreed maar 1500 meter van elkaar gescheiden.
Het kanaal heeft een maximale diepte van 5 meter en een 
gemiddelde breedte van 50 meter.
Het water wordt dag en nacht bevaren door veerboten
motorboten, gondels en allerlei soorten vrachtschepen
die voortglijden langs de schitterende paleizen, kerken en tuinen,
tegen een nog grotendeels middeleeuwse achtergrond.


Aan het begin van de Canal Grande ligt links de Scalzi-kerk; 
ter hoogte van de kerk ligt de Scalzibrug uit 1934.


Even verderop, op de linkeroever, staat Ca' d' Oro,
een prachtig Gotisch gebouw uit de 15de eeuw.


Foto komt van internet (ik had er geen mooie foto van).
Het paleis is gebouwd in de fantasierijke 15de eeuwse Venetiaanse stijl.
De naam (gouden huis) duidt op de vergulde decoraties die vroeger de gevel sierden.
Hier is sinds 1984 de Galleria Franchetti gevestigd
met werken van Bellini, Titiaan, Carpaccio en Guardi.
De restauratie van de gevel werd onlangs voltooid
en de exotische schoonheid van het gebouw is nu weer goed te zien.

Hier bij Ca' d' Oro ligt de vaporetto-halte waar wij uit moesten stappen.
Helemaal rechts nog net een stukje van te zien (een wit hokje met gele strepen).
Vanaf hier was het ongeveer 100 meter lopen naar ons hotel.


Het hotel Palazzo Abadessa is echt prachtig,
ik zal het allemaal laten zien in een aparte post, ik kom hier dus nog op terug ;-)


Een fles Prosecco stond voor ons klaar op de kamer.
Het geurtje Flowerbomb van Viktor&Rolf kocht ik op Schiphol.
Gek is dat toch hè? Ik moet altijd een lekker geurtje kopen als ik ga vliegen,
dat hoort er gewoon een beetje bij ;-)
Het ruikt zoooo lekker!!!!!!

We hebben eerst de kamer staan te bewonderen,
zo prachtig allemaal (foto's volgen nog in een latere post).
Nadat we onze spullen hadden uitgepakt, zijn we lekker gaan wandelen,
het was inmiddels 16.30 geworden.
Onderweg zagen we overal prachtige plaatjes...


Ook op de kleinere kanaaltjes zie je gondels varen.
Wat mij vooral opviel was de stilte, je hoort natuurlijk geen autogeluiden, heel vreemd.


Een beetje verdwalen is niet erg (juist leuk) want je zit nooit ver 
van een bezienswaardigheid vandaan,
De weg ernaartoe wordt overal aangegeven middels gele bordjes.




Er was zoveel te zien onderweg , overal leuke winkeltjes en etalages 
met de heerlijkste dingen.


We hebben al lopend veel lekkers gegeten,
Inmiddels hadden we natuurlijk behoorlijke trek gekregen van de reis ;-)


Natuurlijk zie je overal maskerwinkels en kraampjes waar ze ook verkocht worden.
Het ideale Venetiaanse souvenier.


Er is veel verschil in prijs, dat heeft alles met de kwaliteit van het masker te maken.
Die van papier maché (de duurdere) zijn handgemaakt en 
met de hand beschilderd.


Ik op de Scalzibrug met links van mij een bruin zakje waar gepofte kastanjes in zaten.
Bij veel kraampjes op straat kon je die kopen.
Ik heb ze nog nooit eerder gegeten, maar vond ze niet echt bijzonder.

Hoe dichter wij bij het San Marco Plein kwamen, hoe drukker het werd.
Het plein is schitterend s'avonds, met bij meerdere terrassen live muziek.


Natuurlijk zijn we hier ook overdag geweest (bewaard voor de laatste dag)
om de Basiliek, het Dogenpaleis en de Campanile te bezoeken.
Komt nog in een volgende post.


Dit is toch echt wel het toppunt van romantiek he?
Trouwen in Venetië!!
Foto is niet scherp, ik vond het een beetje genant om uitgebreid
een foto te nemen van een, voor mij, onbekend bruidspaar.

In de buurt van het San Marco Plein vergaapten wij ons aan de vele prachtige etalages
met kleding van topontwerpers...












Jullie begrijpen natuurlijk wel, dat ik hier goed geslaagd ben voor mijn wintercollectie.
Om het allemaal mee naar huis te nemen,
kochten wij ook meteen maar deze prachtige kofferset.


Vooral de bovenste is erg handig, want daarin kunnen mooi onze dure horloges,
bij iedere outfit een bijpassend horloge ;-)

Grapje hoor, ook van de kleding ;-)
De set was ruim 18.000 Euro bij elkaar!!!
Daar durf je toch niet mee te reizen????
Wel mooi om te zien hoor al die schitterende winkels,
maar gelukkig zijn er genoeg winkels in Venetië, die wel betaalbaar zijn voor de 'gewone' mens.


Harry's bar

De eerste Harry's bar ter wereld werd hier in Venetië in 1931 geopend 
door Guiseppe Cipriani, met geld van een inwoner uit Boston genaamd Harry,
die vond dat Venetië te weinig goede cafés had.
In deze beroemde stamkroeg van Ernest Hemingway
werd de Bellini cocktail uitgevonden door Guiseppe Cipriani.
Een drankje van Prosecco vermengt met perziksap.
De kleur van het drankje deed hem denken aan de kleding
van een heilige op een schilderij van Bellini.

Dat we 36 euro moesten betalen voor de 2 cocktails, daar denken we maar niet meer aan hihi.
We wisten het wel van te voren, overigens ;-)
Het café is vooral populair bij Amerikaanse toeristen.
Ik vond het toch wel leuk om daar even geweest te zijn
Het was heel druk in de bar hoor,
de onderste foto uit de collage, is niet van mijzelf maar van internet.
Dit is om jullie een indruk te geven hoe het er daar uitziet.

We gingen met de vaporetto terug naar 'ons' buurtje.
Wij dronken wat bij La Tappa, achter ons hotel.


Op de toonbank stonden borden met allerlei lekkers, waar je van mocht pakken,
als je er wat dronk, zoals o.a. bruchetta's en mini tramezzini aan lange prikkers.
Het staat ook op het bord 'con cicchetti della casa' van 18.00- 21.00
Cicchetti is een Italiaanse variant op de Spaanse tapas.
Allemaal hartstikke lekker, inmiddels zaten we allebei best wel vol eigenlijk.

We zijn terug gegaan naar ons hotel om lekker te douchen en te gaan slapen.
De volgende dag hebben we de eilanden 
Murano, Burano en San Michele bezocht.
Daarover gaat mijn volgende post!!


Liefs Monica