Weer thuis

We zijn weer terug van een heerlijke vakantie in Frankrijk.

We zijn in het meest noordelijke stuk van Frankrijk geweest,

Nord-Pas de Calais.

Ideaal, want niet ver rijden (dat doe ik gewoon niet zo graag)

en je bent toch in Frankrijk, daar is het ook mooi hoor.

Karakteristiek voor Picardië en Nord-Pas de Calais

zijn de weidse stukken landbouwgrond,

eindeloze akkers met graan zo ver als je kunt kijken.

Velden, hagen, bossen en overal zie je enorme hooibalen liggen,

een prachtig gezicht..

Ik wilde zo graag een foto daarvan maken.

het liefst op een heuvel van beneden naar boven genomen.

Toch was het nog best lastig een geschikte plek te vinden om te stoppen,

want het was of te ver, of de weg was veel te druk,

of er was net een boer met een tractor.

Op de weg van Boulogne-sur-Mer naar Calais, zag ik mijn kans.

(de opaalkust is trouwens een prachtige route om te rijden).

Weliswaar niet tegen een heuvel, maar met dit uitzicht

is het nog veel mooier.

Prachtig met de zee (eigenlijk Het Kanaal) op de achtergrond.

Ik riep heel hard, stop!!!!!

Dit is echt mijn favoriete vakantiefoto,

elke keer als ik ernaar kijk moet ik weer lachen,

want het maken van deze foto ging niet helemaal zonder slag of stoot.

Samen met Kay en Zoya stak ik de weg over (Symen wilde niet mee).

Om op dat stuk land te komen, moesten we over een soort geul springen,

bijna viel ik met die camera om mijn nek.

Toen we bij die hooibalen stonden, 

zagen we pas hoe hoog ze eigenlijk zijn.

De kinderen konden er niet zelf opklimmen,

ik moest ze erop tillen.

Eerst Zoya, zij werkte keurig mee met haar voetjes,

terwijl ik haar een ´kontje´gaf.

Toen was Kay aan de beurt, hij is hartstikke zwaar

en het zal wel weer typisch iets voor hem zijn,

hij bleef als een zandzak tegen me aanhangen

en werkte voor geen meter mee.

Hij dacht echt dat ik al het werk zou doen.

Pffff maar die foto moest en zou er komen,

we waren nu al zo ver gekomen.

Nog een keer proberen dan, wat een getob zeg!!

Ik heb echt al mijn kracht moeten gebruiken

om dat kind op die hooibaal te krijgen.

Tegelijkertijd moest ik zo hard lachen,

dat ik het bijna in mijn broek deed.

Je moet wat over hebben voor een foto.

Uiteindelijk kreeg ik Kay dan toch op die hooibaal

en kon ik een paar foto´s nemen.

Het waaide heel hard daar en Kay zat te vernikkelen van de kou.

Zoya had nergens last van, ze zat al die tijd geduldig te wachten

tot Kay dan eindelijk naast haar zat.

Ik was tevreden, want ik had mijn foto.

De kinderen er weer af halen, ging gelukkig sneller.

Ik ben erg gek op kaas, dus in Frankrijk zit je dan goed.

Ik lust alle soorten, heerlijk!!

Dit is flamiche, een Noord-Franse kaastaart,

een echte Picardische specialiteit.

De legende vertelt, dat flamiche is bedacht door een pientere boerin uit Romedenne.

Feitelijk komt zij, op weg naar Dinant met boerderijproducten

om ze daar op de markt te verkopen, ten val waardoor

zij in haar buideltas een mengeling van boter,

eieren en kaas aantreft.

Zij rent naar een vriendin om er een brood van te bakken.

Zij giet het mengsel in een taartvorm en bakt het geheel in de oven.

De flamiche was geboren!!

Ik at m als lunchgerecht in het plaatsje Montreuil.

Een prachtig, nog volledig ommuurd stadje

vol met 16e en 17e-eeuwse huizen aan smalle klinkerstraatjes.

Ik vond het erg lekker en heb m gisteren nagemaakt.

Ik gebruikte hiervoor een recept via smulweb

Flamiche-au-fromage

Klik op de link voor het recept.

Er zijn meerdere variaties, maar deze gemaakt met een bodem

van gekoeld croissantdeeg, leek mij het makkelijkst.

In de bistro kreeg ik een flamiche met bacon erdoor en plakjes aardappel erop.

Dus ik paste het recept van smulweb wel iets aan.

Bacon geeft een flamiche iets meer pit.

Ik gebruikte streaky bacon, die is al knapperig gebakken

en klaar om verder te verwerken.

Voor de plakjes aardappel gebruikte ik roseval.

Dit is alles wat je nodig hebt om de heerlijke kaastaart te maken.

Lekker met gemengde sla en een glas Chardonnay.

Ik had een Chileense in huis, mag ook hoor ;-)

De bacon sneed ik in kleine stukjes en de aardappel in hele dunne plakken.

Zo ging ie de oven in...

En na ongeveer 35 minuten bakken...

Even wat zeezout op de aardappels en wat gedroogde kruiden erover

en dan smullen maar, het ziet er helemaal niet verkeerd uit toch?

En lekker dat ie was!!

Ik waande me weer in die bistro in Montreuil.

deze flamiche is gemaakt met St.Albray, maar het kan ook met 

roblochon of met munster (dat komt uit de Elzas, maar moet ook 

heerlijk smaken)

Quiche lorraine, flammkuchen, eigenlijk lijkt het allemaal wat op elkaar.

Best wel machtig, maar oh zo lekker.

De gemengde sla erbij maakt het lekker fris.

Op vakantie gaan, vind ik altijd hartstikke leuk,

thuiskomen is ook altijd weer heel fijn.

Hoe fijn is het, om je huis weer binnen te stappen

en die vertrouwde geur weer te ruiken,

maar als ik s´avonds weer in mijn  eigen bed lig,

ben ik het allergelukkigst!!

Zalig, home sweet home!!!

Ik loop een beetje achter met blogjes lezen en mail beantwoorden,

maar dat probeer ik vandaag en morgen allemaal weer in te halen!

Gisteren heb ik de nieuwe Allerhande meegenomen van de AH.

´De Franse keuken thuis`

Ik heb m even vluchtig doorgebladerd, maar heb al lekkere dingen gezien.

Mmm volgende week nog wat uit maken.

De kinderen hebben nog 1 weekje vakantie voor de scholen weer beginnen.

Carlo van mij begint maandag weer met werken,

dus zo langzamerhand gaan we weer naar het normale ritme.

Eigenlijk ben ik er wel weer aan toe hoor!!

p.s. de bovenste foto van deze post

is gemaakt in Boulogne-sur-Mer:

Basilique Notre-Dame.

Liefs Monica